Als ik terugkijk op mijn jeugd, realiseer ik me dat veganisme altijd al ergens in mij zat… ook al had ik er nog geen woord voor. Ik was dat kind dat geen melk dronk, boter verafschuwde en de geur van eieren niet kon verdragen. Toch at ik jarenlang wat de wereld mij voordeed: kaas, kipnuggets, melkchocola. Dingen die ‘normaal’ heetten, maar alleen normaal waren omdat we niet wilden weten wat erachter schuilging.
Totdat ik Animal Liberation van Peter Singer las. Dat boek trok een grens die ik niet langer kon negeren. Sindsdien ben ik veganist…niet omdat ik mezelf wilde verbeteren, maar omdat ik geen deel meer wil uitmaken van een wereld die gebouwd is op het lijden van anderen.
Maar daar stopt het niet.
Veganisme was nooit het eindpunt, het was slechts de deur. Wat daarachter ligt, is de vraag: hoe leven we met dieren, in plaats van ten koste van hen?
De Vrije Weide is mijn poging om te onderzoeken wat er ná veganisme komt: niet de afwijzing van geweld alleen, maar de schepping van iets nieuws. Een wereld waarin dieren geen bezit zijn, maar buren; waarin verantwoordelijkheid de plaats inneemt van recht; waarin compassie niet het eind van de discussie is, maar het begin van een samenleving.
Mijn autoriteit komt niet uit een diploma, maar uit toewijding: uit jaren van lezen, schrijven, observeren en luisteren. Uit eindeloze wandelingen met Odis…mijn hond, mijn leraar, mijn spiegel. Hij herinnert me elke dag aan wat vrijheid is: niet de afwezigheid van regels, maar de aanwezigheid van vertrouwen.
Zo is De Vrije Weide ontstaan. Uit liefde, uit ongeduld, uit de overtuiging dat we dieren niet alleen moeten bevrijden uit kooien, maar uit de categorie ‘minder dan mens’.
Want echte verandering begint niet bij wat we afwijzen,
maar bij wat we durven laten groeien.
Cheers,
Rick
