Erger dan het ooit was?

Onlangs kwam ik een nieuw kookprogramma op Netflix tegen: Iron Chef. Misschien ken je het al, het schijnt een begrip te zijn in de culinaire tv-wereld. Het is wegkijk-tv in de puurste zin: snel gemonteerd, opzwepende muziek, en mensen die veel te serieus zijn over het bereiden van eten. Ik denk dat het Gordon Ramsey was die dit soort kook programma’s ooit gelanceerd heeft. Veel spanning en sensatie door heel selectief te zijn in de clips die je selecteert en achter elkaar plakt.

Bij Iron Chef lijkt alles het toppunt van overdrijving. De shots duren maximaal twee seconden, waardoor je na één aflevering al uitgeput bent. De presentatie? Die wordt gedaan door Mark Dacascos, een Amerikaans-Japanse acteur die bekend is van John Wick. Hij speelt een karikatuur van een Japanner, bewust of niet, en kondigt vol bombarie het basisingrediënt aan waarmee de chefs moeten koken. “Lamsvlees! Kreeft! Levende steur!” schalt het door de studio, terwijl volwassen mannen en vrouwen als kinderen tijdens een sportdag naar de tafel met ingrediënten rennen. De ernst waarmee ze te werk gaan is ronduit lachwekkend.

Toch wil ik niet alleen maar negatief zijn. Er was één chef die “creatief” was, door lamsvlees te serveren in een plastic speelgoed-dinosaurus. De jury vond dit zo bijzonder dat ze hem als een uniek talent bestempelden. Creatief? Nee. Infantiel, respectloos en absurd, ja. Een lam dat een verschrikkelijk leven heeft gehad, eindigt als decoratief stukje in een kinderspeeltje. Daar werd ik niet alleen boos van, ik voelde pure minachting.

Maar de echte woede kwam pas toen ik de laatste aflevering zag. Dacascos kondigde met veel bombarie aan dat het levende ingrediënt van die week steur was. Een doek viel, en daar stond een watertank met deze majestueuze vissen. De chefs grepen naar hun schepnetten en begonnen zonder enige tact de steuren uit het water te vissen. Eén van hen werd per ongeluk op het hoofd geslagen met een schepnet, en een ander sprong uit het net en viel op de grond, tot groot vermaak van het publiek. Terwijl dit gebeurde, hoorde ik de jury vertellen hoe bijzonder dit dier is, dat het al leefde in de tijd van de dinosauriërs. Serieus?

Wat volgde was een ritueel van schaamteloze mishandeling. De steur werd levend op het werkblad gelegd en onthoofd. Alles voor het amusement van drie vadsige juryleden die klaar zaten om het resultaat op te eten.

De Kwestie van Onbegrip

Vissen voelen pijn, ervaren stress en kunnen denken. Waarom doen we dit hen aan? Waarom wordt een zinloze tv-show waarin dieren levend worden mishandeld gewoon uitgezonden? Waarom kan Netflix hiermee wegkomen? Ik ben er klaar mee. Het voelt alsof we als mensheid steeds verder van het pad raken.

Mijn hoop dat we als mensen ooit zullen leren, werd compleet tenietgedaan toen ik Iron Chef keek. Het stijgende vlees-, zuivel-, en eierengebruik, gecombineerd met het huidige stikstofdebat en de boerenprotesten, laat zien dat we niet dichterbij een oplossing komen. In plaats daarvan blijven we vastzitten in een systeem dat onrechtvaardigheid in stand houdt.

Het Grote Onrecht: De Boeren en Stikstofcrisis

Maandenlang worden we overspoeld met berichten over boze boeren die protesteren tegen het stikstofbeleid. En hoewel ik sympathie heb voor groente- en fruittelers, heb ik dat totaal niet voor de veehouders. Deze mensen dragen bij aan dierenleed op een ongekende schaal, maar lijken toch steun te krijgen van een groot deel van de bevolking. Het is geen wonder dat Karel van der Plas en haar partij groot succes boeken, terwijl groene partijen nauwelijks vooruitgang boeken.

De media praten over alles behalve het echte probleem: de dieren. Boeren protesteren, files ontstaan, en politici schuiven alles voor zich uit. Ondertussen blijven vogelgriepuitbraken zich voordoen, met tienduizenden geruimde kippen als gevolg. We lijken vastbesloten om niets te leren en doorgaan met het vernietigen van alles om ons heen.

De Waarheid over de Melkkoe

Laat me het leven van een melkkoe schetsen. Als pasgeboren kalfje wordt je bijna direct van je moeder gescheiden. De melk die voor jou bedoeld was, gaat naar ons, de mensen. Je krijgt kunstmelk en groeit in een hok zonder je moeder, die in een staat van hulpeloosheid achterblijft. Na een jaar ben je volwassen genoeg om zelf kalfjes te krijgen, en begint de cyclus opnieuw. Bevruchting door middel van kunstmatige inseminatie, melkproductie, en na enkele jaren, als je niet meer winstgevend bent, de slacht.

Deze koeien geven meer dan 8000 liter melk per jaar, puur voor menselijke consumptie. En dat voor een levensduur van slechts vijf jaar, waarna ze vervangen worden door jongere dieren die meer melk produceren. De ironie is dat we decennia lang zijn voorgelogen: melk is helemaal niet zo gezond als ons werd verteld. Het verhoogt zelfs de kans op ziekten zoals kanker.

Ik Was Net Zoals Jij

Tot drie jaar geleden at ik zelf nog pizza met kaas en dronk liters melk. Ik zat vast in dezelfde leugens die ons zijn verteld. Twee boeken veranderden mijn leven: Animal Liberation van Peter Singer en How Not to Die van Dr. Greger. Singer maakte me bewust van het morele onrecht van het eten van dieren, terwijl Dr. Greger me leerde hoe voeding direct invloed heeft op onze gezondheid. Geen dierlijke producten en geen bewerkte voeding. Simpel.

Hoe Worden We Wakker?

Ik schrijf deze stukjes vooral voor mezelf, als een manier om mijn frustraties van me af te schrijven. Toch hoop ik dat, naarmate steeds meer mensen plantaardig gaan eten en er meer alternatieven op de markt komen, we eindelijk de goede kant op bewegen. Het gaat alleen allemaal zo langzaam. De dieren hebben geen tijd. Ze worden nu gemarteld en gedood.

Waarom Jij Nu Moet Stoppen met het Eten van Dieren

Waarom nu? Omdat dieren worden gemarteld voor jouw pizza. Omdat jouw gezondheid er beter van wordt. Omdat klimaatverandering deels wordt aangedreven door de veehouderij. En omdat pandemieën, zoals COVID-19, ons keer op keer waarschuwen voor de gevaren van deze industrie.

Misschien haat je me nu en ren je naar de KFC voor een extra bucket vol leed. Of misschien zie je in dat het tijd is om te veranderen. Als je tot die laatste groep behoort en je hebt hulp nodig om over te stappen op een plantaardig dieet ben ik hier voor jou.